بزرگنمایی:

S-500 جانشین S-400 نیست، بلکه رده‌ای متفاوت از سیستم دفاعی هوایی است و به گونه‌ای طراحی شده که بتواند خطرناکترین تهدید‌های استراتژیک را قطع مسیر کند.

به گفته یوری بوریسوف، معاون نخست وزیر روسیه، نسل جدید سیستم دفاعی هوایی و موشکی روسیه در آستانه ورود به تولید انبوه است. بوریسوف در روز گذشته به خبرگزاری روسی اینترفاکس گفت: سیستم جدید - سامانه S-500 - به موقع و در زمان تعیین شده به بهره برداری می‌رسد.

بوریسوف آخرین مقام ارشد روسی است که از آمادگی برای بهره برداری سامانه S-500 در سال جاری خبر می‌دهد، حال آنکه وی پیش از وی، معاون فرمانده نیروی هوافضای روسیه ژنرال یوری گریخوف و سرگئی چموزوف مدیرعامل Rostec از این موضوع خبر داده بودند. دولت و صنایع دفاعی روسیه همچنین تأکید می‌کنند که سامانه S-500 طبق برنامه زمانی تعیین شده توسط برنامه ریزی توسعه تسلیحات دولتی 2027 روسیه، که بهره برداری از اولین سری S-500 با تولید انبوه را برای سال 2020 پیش بینی کرده است، وارد خدمت خواهد شد.

یک منبع صنایع دفاعی ماه گذشته به خبرنامه روسی ایزوستیا گفت: اس-500 اخیراً در سوریه، جایی که نیرو‌های هوافضای روسی همچنان به حضور چشمگیر خود ادامه می‌دهند، آزمایش میدانی شده، ولی وزارت دفاع روسیه با بیانیه‌ای در دوم اکتبر به صراحت این موضوع را که سامانه S-500 در خاک سوریه مورد آزمایش قرار گرفته، تکذیب و ادعا کرد دیگر نیازی به آزمایش مجدد این سامانه نیست.

با وجود بهره برداری قریب الوقوع از سامانه S-500، مشخصات دقیقی از این سامانه همانند موارد گذشته در دسترس نیست. با وجود این، چندین مورد درز اطلاعات در صنعت دفاعی روسیه، توضیحات پراکنده طراحان و گزارش‌های خبرگزاری‌های روسی در ترکیب با هم، می تواند تصویری منسجم از توانایی‌های مورد انتظار از S-500 را در اختیار ما بگذارد.

S-500 با حداکثر محدوده عملیاتی 600 کیلومتر و زمان واکنش 3 تا 4 ثانیه، نسبت به سامانه S-400 به 200 کیلومتر برد بیشتر و شش ثانیه واکنش سریع تر رسیده است. سامانه S-500 با نقش استراتژیک و حائز اهمیت خود به موشک‌های 77N6 و 77N6-N1 مجهز است که می‌توانند موشک‌های کروز مافوق صوت و موشک‌های بالستیک قاره پیما (ICBM) و همچنین اهداف هوایی با سرعت بیش از 5 ماخ (بالاتر از 6174 کیلومتر بر ساعت) را قطع مسیر کند.

طراح این سامانه یعنی شرکت Almaz-Antey ادعا می‌کند که S-500 حتی می‌تواند ماهواره‌های حاضر در مدار پایینی و انواع خاصی از فضاپیما‌ها را که در فضا نزدیک جو پرواز می کنند، آماج قرار دهد؛ هرچند هنوز مشخص نیست، آیا S-500 هنگام رهگیری اهداف در چنین ارتفاعاتی با کاهش عملکرد مواجه خواهد شد یا خیر. S-500 همچنین می‌تواند سیستم‌های موجود مانند S-400 و S-300 را با گسترش فضای دفاع هوایی روسیه و فراهم کردن لایه دیگری از دفاع در برابر حملات فضایی تکمیل کند.

جای تعجب نیست که S-500 به عنوان یک برگ برنده علیه جنگنده‌های رادارگریز به طور کلی، و به شکل ویژه علیه F-35 شناخته می‌شود. مهندس ارشد شرکت Almaz-Antey، پاول سوزینف ادعا کرده که S-500 یک ضربه اساسی بر شهرت آمریکایی است. این سیستم سلاح‌های تهاجمی آمریکایی را خنثی می‌کند، و بر همه سامانه‌های دفاع هوایی و موشکی آمریکا ارجحیت داشته و از آن‌ها پیشی می‌گیرد.

هنوز مشخص نشده که تولید چه تعداد از واحد‌های S-500 در دهه آینده برنامه ریزی شده است. تولید مشترک S-500 که اخیراً اعلام شده است با آنکارا صورت خواهد گرفت، ثبات مالی طولانی مدت تولید S-500 را نشان می‌دهد؛ هرچند هنوز میزان مشارکت ترکیه در تولید این سامانه مشخص نیست.

با این حال، روسیه نیازی به تولید انبوه و بیش از اندازه S-500 برای خدمت به هدف استراتژیک مورد نظر خود ندارد. در حقیقت، این موضوع آشکار است که کرملین هرگز قصد جدی برای جایگزینی همه واحد‌های S-400 با S-500 ندارد. شرکت Almaz-Antey سامانه S-500 را نه به عنوان جانشین S-400، بلکه به عنوان رده‌ای متفاوت از سیستم پدافند هوایی و به گونه‌ای طراحی کرده که با اطمینان بتواند خطرناکترین تهدید‌های استراتژیک علیه روسیه را قطع مسیر کند.