بزرگنمایی:
تاج پرس
علیرضاتاج آبادی:آبان ماه ،1399
بخش دهم ـ آیین دادرسی جرائم رایانه ای
ماده 664ـ علاوه بر موارد پیش بینی شده در دیگر
قوانین، دادگاه های ایران صلاحیت رسیدگی به موارد زیر را دارند:
الف ـ داده های مجرمانه یا داده هایی که برای ارتکاب جرم به کار رفته
اند که به هر نحو در سامانه های رایانه ای و مخابراتی یا حامل های داده موجود در
قلمرو حاکمیت زمینی، دریایی و هوایی جمهوری اسلامی ایران ذخیره شود.
ب ـ جرم از طریق تارنماهای دارای دامنه مرتبه بالای کد کشوری ایران ( . ir ) ارتکاب یابد.
پ ـ جرم توسط تبعه ایران یا غیرآن در خارج از ایران علیه سامانه های
رایانه ای و مخابراتی و تارنماهای مورد استفاده یا تحت کنترل قوای سه گانه یا نهاد
رهبری یا نمایندگی های رسمی دولت یا هر نهاد یا مؤسسه ای که خدمات عمومی ارائه می
دهد یا علیه تارنماهای دارای دامنه مرتبه بالای کد کشوری ایران در سطح گسترده
ارتکاب یابد.
ت ـ جرائم رایانه ای متضمن
سواستفاده از اشخاص کمتر از هجده سال، اعم از اینکه بزه
دیده یا
مرتکب ایرانی یا غیرایرانی باشد و مرتکب در ایران یافت شود.
ماده 665ـ چنانچه جرم رایانه
ای
درصلاحیت دادگاه های ایران در محلی کشف یا گزارش شود، ولی محل وقوع آن معلوم
نباشد، دادسرای محل کشف مکلف است تحقیقات مقدماتی را انجام دهد. درصورتی که محل
وقوع جرم مشخص نشود، دادسرا پس از اتمام تحقیقات مبادرت به صدور قرار و درصورت
اقتضای صدور کیفرخواست می کند و
دادگاه مربوط نیز رأی مقتضی را صادر می کند.
ماده 666ـ قوه قضاییه موظف است به تناسب ضرورت،
شعبه یا شعبی از دادسراها، دادگاه های کیفری یک، کیفری دو، اطفال و نوجوانان،
نظامی و تجدیدنظر را برای رسیدگی به جرائم رایانه
ای
اختصاص دهد.
تبصره ـ مقامات قضایی دادسراها و دادگاه های مذکور از میان قضاتی که
آشنایی لازم به امور رایانه دارند انتخاب می شوند.
ماده 667ـ ارائه دهندگان خدمات دسترسی موظفند داده های ترافیک را حداقل تا شش ماه پس از ایجاد حفظ نمایند و اطلاعات
کاربران را حداقل تا شش ماه پس از خاتمه اشتراک نگهداری کنند.
تبصره 1ـ داده ترافیک، هرگونه داده ای است که
سامانه های
رایانه ای در زنجیره ارتباطات رایانه ای و مخابراتی تولید می کنند تا امکان ردیابی آنها از مبدأ تا مقصد
وجود داشته باشد. این داده ها شامل اطلاعاتی از قبیل مبدأ، مسیر، تاریخ، زمان، مدت و حجم ارتباط
و نوع خدمات مربوطه می شود.
تبصره 2ـ اطلاعات کاربر، هرگونه اطلاعات راجع به
کاربر خدمات دسترسی از قبیل نوع خدمات، امکانات فنی مورد استفاده و مدت زمان آن،
هویت، نشانی جغرافیایی یا پستی یا قرارداد اینترنت ( IP )، شماره تلفن و سایر
مشخصات فردی را شامل می شود.
ماده 668ـ ارائه دهندگان خدمات میزبانی داخلی موظفند اطلاعات
کاربران خود را حداقل تا شش ماه پس از خاتمه اشتراک و محتوای ذخیره شده و داده
ترافیک حاصل از تغییرات ایجاد شده را حداقل تا پانزده روز نگهداری کنند.
ماده 669ـ هرگاه حفظ داده های رایانه ای ذخیره شده برای تحقیق یا دادرسی لازم باشد، مقام قضایی می تواند دستور حفاظت از آنها را برای اشخاصی که به نحوی تحت تصرف یا
کنترل دارند صادر کند. در شرایط فوری، نظیر خطر آسیب دیدن یا تغییر یا از بین رفتن
داده ها، ضابطان قضایی می توانند دستور حفاظت را صادر کنند و مراتب را حداکثر تا بیست و چهار
ساعت به اطلاع مقام قضایی برسانند. چنانچه هر یک از کارکنان دولت یا ضابطان قضایی
یا سایر اشخاص از اجرای این دستور خودداری یا داده های حفاظت شده را افشا کنند یا اشخاصی که داده های مزبور به آنها مربوط می شود را از مفاد دستور صادره آگاه کنند، ضابطان قضایی و کارکنان دولت
به مجازات امتناع از دستور مقام قضایی و سایر اشخاص به حبس از نود و یک روز تا شش
ماه یا جزای نقدی از پنج تا ده میلیون ریال یا هردو مجازات محکوم می شوند.
تبصره 1ـ حفظ داده ها به منزله ارائه یا افشای آنها نیست و مستلزم رعایت مقررات مربوط
است.
تبصره 2ـ مدت زمان حفاظت از داده ها حداکثر سه ماه
است و در صورت لزوم با دستور مقام قضایی قابل تمدید است.
ماده 670ـ مقام قضایی می
تواند دستور ارائه داده های حفاظت شده مذکور در مواد (667)، (668) و (669) این قانون را به اشخاص یاد شده بدهد تا در
اختیار ضابطان قرار گیرد. خودداری از اجرای این دستور و همچنین عدم نگهداری وعدم
مواظبت از این داده ها موجب مجازات مقرر در ماده (669) این قانون می شود.
ماده 671ـ تفتیش و توقیف داده ها یا سامانه های
رایانه ای و مخابراتی به موجب دستور قضایی و در مواردی به عمل می آید که ظن قوی به کشف جرم یا شناسایی متهم یا ادله جرم وجود دارد.
ماده 672ـ تفتیش و توقیف داده ها یا سامانه های رایانه ای و مخابراتی در حضور متصرفان قانونی یا اشخاصی که به نحوی آنها را
تحت کنترل قانونی دارند، نظیر متصدیان سامانه ها انجام می شود. درصورت عدم حضور یا امتناع از حضور آنان چنانچه
تفتیش یا توقیف ضرورت داشته باشد یا فوریت امر اقتضا کند، قاضی با ذکر دلایل دستور
تفتیش و توقیف بدون حضور اشخاص مذکور را صادر می کند.
ماده 673ـ دستور تفتیش و توقیف باید شامل اطلاعاتی
از جمله اجرای دستور در محل یا خارج از آن، مشخصات مکان و محدوده تفتیش و توقیف،
نوع و میزان داده های مورد نظر، نوع و تعداد سخت افزارها و نرم افزارها، نحوه دستیابی به داده های رمزنگاری یا حذف شده و زمان تقریبی انجام تفتیش و توقیف باشد که
به اجرای صحیح آن کمک می کند.
ماده 674ـ تفتیش داده ها یا سامانه های رایانه ای و مخابراتی شامل اقدامات ذیل می شود:
الف ـ دسترسی به تمام یا بخشی از سامانه های رایانه ای یا مخابراتی
ب ـ دسترسی به حامل های داده از قبیل دیسکت ها یا لوح های فشرده یا
کارت های حافظه
پ ـ دستیابی به داده های حذف یا رمزنگاری شده
ماده 675ـ در توقیف داده ها، با رعایت تناسب، نوع، اهمیت و نقش آنها در ارتکاب جرم، به روش
هایی از قبیل چاپ داده ها، تصویربرداری از تمام یا بخشی از داده ها، غیرقابل دسترس کردن داده
ها با روش هایی از قبیل تغییر گذر واژه یا رمزنگاری و ضبط حامل های
داده عمل می شود.
ماده 676ـ در شرایط زیر سامانه های رایانه ای یا مخابراتی توقیف می شوند:
الف ـ داده های ذخیره شده به سهولت در دسترس نباشد یا حجم زیادی داشته باشد.
ب ـ تفتیش و تجزیه و تحلیل داده ها بدون سامانه سخت افزاری امکان پذیر نباشد.
پ ـ متصرف قانونی سامانه رضایت داده باشد.
ت ـ تصویربرداری از داده ها به لحاظ فنی امکان پذیر نباشد.
ث ـ تفتیش در محل باعث آسیب داده ها شود.
ماده 677ـ توقیف سامانه های رایانه ای یا مخابراتی
متناسب با نوع و اهمیت و نقش آنها در ارتکاب جرم با روش هایی از قبیل تغییر گذر
واژه به منظور عدم دسترسی به سامانه،
مهر و موم (پلمب) سامانه در محل استقرار و ضبط سامانه صورت می گیرد.
ماده 678ـ چنانچه در حین اجرای دستور تفتیش و
توقیف، تفتیش داده های مرتبط با جرم ارتکابی
در سایر سامانه های رایانه ای یا مخابراتی
که تحت کنترل یا تصرف متهم قرار دارند ضروری باشد، ضابطان با دستور مقام قضایی
دامنه تفتیش و توقیف را به سامانه های دیگر گسترش می دهند و داده های مورد نظر را
تفتیش یا توقیف می کنند.
ماده 679ـ توقیف داده ها یا سامانه های رایانه ای یا مخابراتی که موجب ایراد لطمه جانی یا خسارات مالی شدید به اشخاص
یا اخلال در ارائه خدمات عمومی شود، ممنوع است مگر اینکه توقیف برای اجرای موضوع
اهم نظیر حفظ امنیت کشور ضرورت داشته باشد.
ماده 680ـ در جایی که اصل داده ها توقیف می شود، ذی نفع حق دارد پس از پرداخت هزینه از آنها کپی دریافت کند، مشروط به
اینکه ارائه دادههای
توقیف شده منافی با ضرورت کشف حقیقت نباشد و به روند تحقیقات لطمه ای وارد
نسازد و دادهها مجرمانه نباشد.
ماده 681ـ در مواردی که اصل داده ها یا سامانه های رایانه ای یا
مخابراتی توقیف می شود، قاضی موظف است با لحاظ نوع و میزان داده ها و نوع و تعداد
سخت افزارها و نرم افزارهای مورد نظر و نقش آنها در جرم ارتکابی، در مهلت متناسب و
متعارف برای آنها تعیین تکلیف کند.
ماده 682ـ متضرر می تواند در مورد عملیات و اقدامات مأموران
در توقیف داده ها و سامانه های رایانه ای و مخابراتی، اعتراض کتبی خود را همراه با
دلایل ظرف ده روز به مرجع قضایی دستوردهنده تسلیم نماید. به درخواست یاد شده خارج
از نوبت رسیدگی می شود و قرار صادره قابل اعتراض است.
ماده 683ـ کنترل محتوای در حال انتقال ارتباطات
غیرعمومی در سامانه های رایانه ای یا مخابراتی مطابق مقررات راجع به کنترل ارتباطات مخابراتی مقرر در
آیین دادرسی کیفری است.
تبصره ـ دسترسی به محتوای ارتباطات غیرعمومی ذخیره شده، نظیر پیام
نگار (ایمیل) یا پیامک در حکم کنترل و مستلزم
رعایت مقررات مربوط است.
ماده 684ـ آیین نامه اجرایی نحوه نگهداری و مراقبت
از ادله الکترونیکی جمع آوری شده ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون
توسط وزیر دادگستری با همکاری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تهیه می شود و به
تصویب رئیس قوه قضاییه می رسد.
ماده 685ـ چنانچه داده های رایانه ای توسط طرف دعوی یا شخص ثالثی که از دعوی آگاهی ندارد،
ایجاد یا پردازش یا ذخیره یا منتقل شود و سامانه رایانه ای یا
مخابراتی مربوط به نحوی درست عمل کند که به صحت و تمامیت، اعتبار و انکارناپذیری
داده ها خدشه
وارد نشود، قابل استناد است.
ماده 686ـ کلیه مقررات مندرج در این بخش، علاوه بر
جرائم رایانه ای شامل
سایر جرائمی که ادله الکترونیکی در آنها مورد استناد قرار می گیرند نیز می شود.
ماده 687ـ در مواردی که در این بخش برای رسیدگی به
جرائم رایانه ای مقررات خاصی از جهت آیین دادرسی پیش بینی نشده است، تابع مقررات
عمومی آیین دادرسی کیفری است.